��������
1987 - �ικήτας Φλέσσας

Επάνω  σε ένα ιωνικÏŒ κιονÏŒκρανο κάθεται μια γυμνή κοπέλα  και ρεμβάζει. Η θάλασσα  αποτελεί το δροσερÏŒ φÏŒντο. Το φως διάχυτο μένει διακριτικÏŒ, περισσÏŒτερο εξωπραγματικÏŒ. Κι άλλες γυμνές  και γυμνοί ποζάρουν σε ανάλογες  στάσεις και θέσεις  και ÏŒλοι είναι σαν ένα απλÏŒ στοιχείο του περιβάλλοντος, σαν ένα τμήμα μιας «νεκρής φÏ�σης». Η περίπτωση του Νικήτα Φλέσσα  είναι ενδιαφέρουσα απÏŒ την άποψη της ίδιας της ζωγραφικής παρουσίας , αλλά  και απÏŒ την πλευρά της τεχνοτροπίας. Ζωγραφίζει με αυγοτέμπερα , μια αρχαία τεχνική, γνωστή τÏŒσο απÏŒ τα πορτραίτα του ΦαγιοÏ�μ, αλλά κυρίως απÏŒ τις βυζαντινές  και μεταβυζαντινές  εικÏŒνες. Η τεχνική αυτή  στην οποία έγιναν και αριστουργήματα της πρÏŽιμης Αναγέννησης , δεν επιτρέπει  διαχÏ�σεις  του χρÏŽματος. Γι αυτÏŒ το σχέδιο έχει οξÏ�τητα , τα περιγράμματα είναι σταθερά και γενικά  επικρατεί μεγάλη καθαρÏŒτητα στη διαγραφή των μοτίβων. Ο Φλέσσας κατέχει τέλεια  την τεχνική  αυτή και την εκμεταλλεÏ�εται  θαυμάσια
ΑπÏŒ την πλευρά της τεχνοτροπίας  ο ζωγράφος βρίσκεται στο μεταίχμιο  μεταξÏ� συνειδητής και ναÏŠφ  αντιμετÏŽπισης του κÏŒσμου και ακριβÏŽς  αυτή του η νοοτροπÎ¯α  αποτελεί  ένα εξαιρετικÏŒ προσÏŒν για τη διατÏ�πωση των θεμάτων του. Τους προσδίδει  μια εξωπραγματική μεταφυσική σχεδÏŒν χροιά. Ο Φλέσσας  που θυμίζει τον ΜπÏŒστ στην κρυστάλλινη διατÏ�πωση έχει πηγαίες δυνατÏŒτητες που  καλλιεργεί στην  πάροδο του χρÏŒνου, παρουσιάζοντας μια ανέλιξη και μια πραγματική πρÏŒοδο. Τελειοποιείται η τεχνική του , διευρÏ�νεται ÏŒμως και η εικαστική του αντίληψη που αποκτά ποιητικές προεκτάσεις.

Στέλιος Λυδάκης
Καθ. Ιστορίας της Τέχνης-ΤεχνοκριτικÏŒς
«ΒΡΑΔΥΝΗ» 2.2.87