��������
1987 - Î�ικήτας ΦλÎσσαςΕπάνω σε Îνα ιωνικÏŒ κιονÏŒκρανο κάθεται μια γυμνή κοπÎλα και ρεμβάζει. Η θάλασσα αποτελεί το δροσερÏŒ φÏŒντο. Το φως διάχυτο μÎνει διακριτικÏŒ, περισσÏŒτερο εξωπραγματικÏŒ. Κι άλλες γυμνÎς και γυμνοί ποζάρουν σε ανάλογες στάσεις και θÎσεις και ÏŒλοι είναι σαν Îνα απλÏŒ στοιχείο του περιβάλλοντος, σαν Îνα τμήμα μιας «νεκρής φÏ�σης». Η περίπτωση του Νικήτα ΦλÎσσα είναι ενδιαφÎρουσα απÏŒ την άποψη της ίδιας της ζωγραφικής παρουσίας , αλλά και απÏŒ την πλευρά της τεχνοτροπίας. Ζωγραφίζει με αυγοτÎμπερα , μια αρχαία τεχνική, γνωστή τÏŒσο απÏŒ τα πορτραίτα του ΦαγιοÏ�μ, αλλά κυρίως απÏŒ τις βυζαντινÎς και μεταβυζαντινÎς εικÏŒνες. Η τεχνική αυτή στην οποία Îγιναν και αριστουργήματα της πρÏŽιμης ΑναγÎννησης , δεν επιτρÎπει διαχÏ�σεις του χρÏŽματος. Γι αυτÏŒ το σχÎδιο Îχει οξÏ�τητα , τα περιγράμματα είναι σταθερά και γενικά επικρατεί μεγάλη καθαρÏŒτητα στη διαγραφή των μοτίβων. Ο ΦλÎσσας κατÎχει τÎλεια την τεχνική αυτή και την εκμεταλλεÏ�εται θαυμάσια ΑπÏŒ την πλευρά της τεχνοτροπίας ο ζωγράφος βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξÏ� συνειδητής και ναÏŠφ αντιμετÏŽπισης του κÏŒσμου και ακριβÏŽς αυτή του η νοοτροπία αποτελεί Îνα εξαιρετικÏŒ προσÏŒν για τη διατÏ�πωση των θεμάτων του. Τους προσδίδει μια εξωπραγματική μεταφυσική σχεδÏŒν χροιά. Ο ΦλÎσσας που θυμίζει τον ΜπÏŒστ στην κρυστάλλινη διατÏ�πωση Îχει πηγαίες δυνατÏŒτητες που καλλιεργεί στην πάροδο του χρÏŒνου, παρουσιάζοντας μια ανÎλιξη και μια πραγματική πρÏŒοδο. Τελειοποιείται η τεχνική του , διευρÏ�νεται ÏŒμως και η εικαστική του αντίληψη που αποκτά ποιητικÎς προεκτάσεις.
ΣτÎλιος Λυδάκης Καθ. Ιστορίας της ΤÎχνης-ΤεχνοκριτικÏŒς «ΒΡΑΔΥΝΗ» 2.2.87
|