Ο Νικήτας Φλέσσας γεννήθηκε στην Θουρία Μεσσηνίας (1936). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Μαθήτευσε κοντά στο Γιώργο Μανουσάκη. Στη ζωγραφική δραστηριοποιείται επαγγελματικά από το 1966 και πραγματοποιεί την πρώτη του έκθεση το 1969 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Από τότε έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε 27 ατομικές εκθέσεις στις γνωστότερες γκαλερί και έχει συμμετάσχει σε δεκάδες ομαδικές, καθώς και σε όλες τις Πανελλήνιες. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος.
Από τότε έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε 27 ατομικές εκθέσεις στις γνωστότερες γκαλερί και έχει συμμετάσχει σε δεκάδες ομαδικές, καθώς και σε όλες τις Πανελλήνιες. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος.
Στα πρώτα χρόνια χρησιμοποιώντας λάδια και τέμπερες, η δουλειά του κινείται στα πλαίσια της παραστατικής ζωγραφικής αντανακλώντας επιρροές της “Σχολής των Αθηνών”. Γύρω στο 1976 – 77 υιοθετεί ως κύριο υλικό το αυγό. Το εικαστικό περιβάλλον της εποχής που ευνοεί τις αναζητήσεις, τον οδηγεί σε μια προσωπική γραφή και στα χρόνια που ακολουθούν προτείνει ένα “ρεαλισμό” με έκδηλη πνευματικότητα και “μεταφυσικό” στοιχείο.
Στα πρώτα χρόνια χρησιμοποιώντας λάδια και τέμπερες, η δουλειά του κινείται στα πλαίσια της παραστατικής ζωγραφικής αντανακλώντας επιρροές της “Σχολής των Αθηνών”. Γύρω στο 1976 – 77 υιοθετεί ως κύριο υλικό το αυγό. Το εικαστικό περιβάλλον της εποχής που ευνοεί τις αναζητήσεις, τον οδηγεί σε μια προσωπική γραφή και στα χρόνια που ακολουθούν προτείνει ένα “ρεαλισμό” με έκδηλη πνευματικότητα και “μεταφυσικό” στοιχείο.
Η εξέλιξη αυτού του προσωπικού ιδιώματος αποκαλύπτει σταδιακά, ότι το ενδιαφέρον του δεν εστιάζεται στην εξωτερική “απεικόνιση”, αλλά στην ένδον καταγραφή. Αυτή η επιλογή αναδεικνύεται περισσότερο το 1991 με την παρουσίαση της σειράς “αρχετυπικά είδωλα”. Έκτοτε διατρέχει τα βασικά χαρακτηριστικά και τα συνθετικά στοιχεία αυτής της ενότητας, που αναπτύσσει και μεταβάλλει, επιδιώκοντας κάθε φορά να τονίσει μια διαφορετική διάσταση, να δώσει ένα διαφορετικό εικαστικό αποτέλεσμα.
Οι διαδρομές αυτές χαρακτηρίζονται από την φανερή πλέον υπονόμευση των προσχημάτων του ρεαλισμού. Οι σχεδιαστικές παρεκκλίσεις και η ιδιαίτερη χρήση του χρώματος νευρώνουν δυναμικά στο σύνολό του ένα καλλιτεχνικό έργο, που βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη και μετασχηματισμό.
Στην εξέλιξη αυτή διαμορφώνονται διάφορες ενότητες που οργανώνουν και προβάλλουν κυρίως ένα πνεύμα εργασίας, ενώ ταυτόχρονα απηχούν την βαθύτερη άποψή του για την Τέχνη, ως χώρο πολλαπλής ανάγνωσης του κόσμου, ως μέσο ελεύθερης προσωπικής ερμηνείας.
Περιηγηθείτε στις συλλογές των έργων.
